สำนักชิงหยุนนั้นมีประวัติศาสตร์อันยาวนาน เคล็ดวิชาวิชาไทเก็กของสำนักมุ่งเน้นไปที่การควบคุมธรรมชาติ ใช้ศาสตร์วิชาชักนำเมฆอัสนีมาเป็นของตน ศิษย์ชิงหยุนนั้นมีจิตใจอันห้าวหาญเปี่ยมล้นไปด้วยคุณธรรม ท่องแดนเทพปราบปรามผู้แข็งแกร่งค้ำจุนผู้อ่อนแอ
หุบเขาเฝินเซียงบูชาเทพแห่งไฟ ฝึกฝนใช้จวินหั่ว เซียงหั่ว และเหรินหั่ว หมู่ประชาแห่งเฝินเซียง หลอมไฟทมิฬแปดทิศด้วยจิตแห่งอาทิตย์สีชาด ยืนตระหง่านด้วยท่วงท่าอันองอาจ กำจัดมารปีศาจให้สูญสลายมลายสิ้น
วรยุทธ์แห่งนิกายปีศาจนั้นดุร้ายเหนือผู้ใด สายลมโหมกรรโชกประดุจเสียงคำรามแห่งสายน้ำหลาก เงาร่างอันรวดเร็วและดุดัน สามารถสั่นสะท้านเขานทีได้อย่างง่ายดาย ทว่าเหตุใดบุรุษผู้แข็งแกร่ง กลับโอนอ่อนเสมือนดั่งไผ่ลู่ลม นั่นก็เพราะเพียงเพื่อความรัก ที่แม้นตายก็ไม่เสียดาย
วัดเทียนยินอ่านคัมภีร์วิถีพุทธ ศึกษากฎแห่งกรรม ตรัสรู้หลุดพ้นจากทางโลก คัมภีร์หกอักษรไซร้ คือวรยุทธ์อันเป็นเอกลักษณ์ ขจัดซึ่งตะกละ โทสะ ราคะ อัตตา ริษยา และโลภะ หลุดพ้นจากทางโลกก้าวสู่นิพพานนภาลัย
สำนักเหอฮวนฝึกสอนยอดฝีมือมากมายด้วยหลักการ “ขัดเกลาทั้งในและนอก แข็งอ่อนสอดประสาน” ศิษย์เหอฮวนนั้นมีเสน่ห์อยู่ภายนอก เก็บตัวตนไว้ภายใน ท่ามกลางความโอนอ่อนงดงามนั้น ภายในกลับแฝงไปด้วยท่วงท่าอันอบอุ่นและสูงสง่า
แม่หมอหนานเจียงถูกสืบทอดมาแต่โบราณจวบจนถึงปัจจุบัน ใฝ่หาตะวันจันทราแลดวงดาว เชิดชูธรรมชาติ เชี่ยวชาญการอวยพรและศาสตร์แห่งชีวิต ชาวเผ่าล้วนใช้ชีวิตอย่างเรียบง่าย มีบรรยากาศอันเก่าแก่ที่แฝงไปด้วยความงดงามแห่งฟ้าดิน
พรรคอายุวัฒนะศรัทธาในหลักการ "หยินหยางเป็นหนึ่ง วัฏจักรแห่งเต๋าไร้ที่สิ้นสุด” ศึกษาและรังสรรค์ศาสตร์วิถี “เป็นหนึ่ง ต่อต้าน สลับเปลี่ยนซึ่งกันและกัน” ขึ้นมา มีวิชาควบคุมอันแข็งแกร่งไร้เทียมทาน บรรดาศิษย์ส่วนใหญ่มักจะมุ่งมั่น เก็บตัว มีระเบียบและเข้มงวดต่อตนเอง
สำนักหมื่นพิษฝึกตนด้วยศาสตร์แห่งพิษ วิทยายุทธ์รวดเร็ว แม่นยำ พิสดาร เหนือชั้น สำราญและเฉียบคมยิ่งนัก สมาชิกสำนักต่างเชิดชู “ตำราพิษ” เป็นคัมภีร์วิเศษ ทั้งศึกษาค้นคว้าและฝึกตน ท่องทั่วแดนเทพ มิอาจสังหารได้ตามอำเภอใจ ทว่าก็มิอาจไม่สังหารเฉกเช่นเดียวกัน
